Vroeger werd ons softdrugsbeleid aangehaald om buitenlanders in te lichten over ons gedoogbeleid. Tegenwoordig is er iets veel beters, ons spreekkorenbeleid.
Formeel is meedoen aan een kwetsend spreekkoor strafbaar, maar de KNVB – en de betreffende clubs – treden nooit op tegen deze praktijken in stadions. Een enkele keer wordt een uitvak voor een wedstrijd uitgeruimd, maar dit gebeurt zo lukraak dat werkelijk niemand dit serieus kan nemen.
Soft- en hardkoren
Net als bij het drugsbeleid is het idee dat dingen door de vingers zien erger voorkomt. Helaas werpt dit in het geval van beledigende stadionkoren allerminst vruchten af. Het onderscheid tussen soft- en hardkoren is tot op heden nog door geen enkele bestuurder opgevallen.
Anders dan bij drugs is een daling in het gebruik van spreekkoren hier dan ook nog nooit te zien geweest. Integendeel. Het compleet negeren van de problemen maakt het gebruik – gek genoeg – alleen maar erger.
Na uitwedstrijden van Ajax in Utrecht, Rotterdam en Den Haag is het inmiddels traditie dat er nog dagenlang over de schokkende kreten vanaf de tribunes wordt geouwehoerd in kantines, scholen, bedrijven en in de opinierubrieken van diverse media. Het gaat dan ook altijd even over het gebruik van de Ajax-geuzennaam door de eigen supporters, ook een product van decennialang gedoogbeleid.
Nooit verandert er verder iets, zodat bij elk volgend potje voetbal het ritueel weer opnieuw kan beginnen.
Het spreekkoorbeleid moet overigens niet verward worden met het, vergeleken met andere landen, zo massaal weren van uitsupporters om allerlei redenen. Dit extreme middel wordt hier juist zo vaak toegepast omdat we geen tussenwegen lijken te kennen. Het is gedogen of uitsluiten. Welkom in Nederland.
Lees ook:Is weren van uitsupporters bij PSV – Ajax de druppel?
Lees ook:Gezien bij IDFA: Superjews
Lees ook:En wie niet springt die gaat niet naar De Balie
Lees ook:Antisemitisme bij Ajax – Utrecht en Tottenham – West Ham
Lees ook:Wietpas / Dope Pass / Haschisch-ausweis van de baan, Amsterdam opgelucht