Toen het stadion nog het achtergronddecor was van Petterson, Bergkamp en Litmanen, rook het er naar pis. Heerlijke pis, want van het Olympisch heb ik altijd gehouden. De Oostblokambiance hoorde daar gewoon bij, in de jaren tachtig en negentig. Nu ik hetzelfde stadion op televisie als achtergrond zie van kogelslingeren, hordenlopen en verspringen, is
Lees verder...Het is dat ik er behoorlijk van overtuigd ben dat apen, panters, tijgers, slangen en beren geen Engels spreken, anders had ik toch wel wat nachtmerries overgehouden aan deze avond. Wat een productie. Alleen het mensje is echt-echt, de rest is erg geloofwaardig. Het bekende verhaal van Rudyard Kipling is in het verleden al flink
Lees verder...Hoe gaat een keurige Londense gemeenschap om met een zwerver in een busje, in de straat? Niemand wil verantwoordelijk zijn voor het wegsturen van een minderbedeelde, dus wordt ze gedoogd. Sterker nog, ze wordt van alle kanten vanalles toegestopt. Wel met Britse afstandelijkheid natuurlijk. Het verhaal wordt gedragen door de aanwezigheid van hoofdrolspeelster Maggie Smith. Je ruikt de sterke lichaamsgeuren van haar
Lees verder...Wim Pijbes laat via verschillende media weten dat hij er niet rouwig om is om Amsterdam te verlaten. Hij heeft het gehad met het gezever over de fietstunnel, hij vindt het hier vies en voor een simpele huiswijn betaal je een vermogen, om het op slecht zittende designstoelen op te mogen drinken. Zou de Museumdirecteur het
Lees verder...Gister stond ik met mijn kop in de krant. Parooljournalist Jop van Kempen heeft een serie artikelen geschreven over de psychiatrische crisisdienst in Amsterdam. Prachtig journalistiek werk waardoor de verwarde man iets minder een typetje van Van Kooten en De Bie wordt, hopelijk. Hij had mij geïnterviewd voor een stuk met de kop ‘Ik vond
Lees verder...Gezien bij De Kleine Komedie: Kampvuur in de Stad Vier keer een singer-songwriter en een dichter, dat is het heldere concept van Kampvuur in de Stad. De man die mij en mijn vriendin door een hartveroverend optreden op Vlieland hierheen had gelokt, opende de avond met Lieke Marsman. Melle de Boer van Smutfish stal ook
Lees verder...Bij een tijdloos verhaal over een universeel thema, kan het tijdperk waarin het zich afspeelt tegenwerken. Duidelijk maken dat iemand worstelt – naar adem happend strijdt – om zichzelf te kunnen zijn, daar zou een kostuumdrama wat in de weg kunnen zitten. Je kan gaan denken dat zoiets enkel toen gebeurde. In The Danish Girl is
Lees verder...Vanavond is in het Amsterdam Theater het Depressiegala. Geweldig. Het taboe dat als een magneet aan psychiatrische aandoeningen kleeft, kan niet genoeg bestreden worden. Zelf heb ik ook een diagnose uit de DSM (psychiatershandboek). Omdat ik eind 2011 via een manie en een psychose in een isoleercel en een kliniek belandde, mag ik me bipolair
Lees verder...Gister was ik weer eens in het Stedelijk Museum, omdat… nou… omdat ik in het Stedelijk was. Ik weet nooit wat voor tentoonstellingen er zijn, ik kom er gewoon graag. Het meest kom ik misschien wel voor het gebouw zelf. Dat doet van binnen heel erg zijn best om zich te verstoppen. Alles is wit
Lees verder...Laatst vertelde een vriend met een grote glimlach dat zijn puberzoon zomaar Public Enemy opzette in de auto. Arme jongen. Zijn vader vond deze daad leuk. Sterker nog, het maakte hem trots. Waar moet het naartoe met deze wereld? Voorgaande was min of meer het onderwerp van enkele discussies in het Amsterdam Museum, afgelopen zaterdag.
Lees verder...Ik vind de discussie over Zwarte Piet met het jaar interessanter worden. Zelf had ik in 2011 nog een klein rouwmomentje. Door een hardhandige arrestatie, vanwege een onschuldige opdruk op een t-shirt, ging ik me in het onderwerp verdiepen. Als Nederlander moet je dan door wat emotionele jeugdherinneringsruis heen. Maar al snel was het me
Lees verder...Sicario is een heerlijk nare film. Hoewel dit helemaal geen vertoning is waar ik vrijwillig heen zou gaan – pure groepsdruk bracht me hier -, heb ik me prima vermaakt. Of liever: heb ik me lekker onder laten dompelen in narigheid. In veel opzichten was het wel de kutfilm die ik verwachtte. Verhaaltje over drugsgedoe.
Lees verder...J. Kessels is een geweldige film. Ik had vantevoren wat afkraakrecensies gelezen, maar moest er toch heen. Onvermijdelijk. Een verfilming van een boek van zo’n beetje mijn favoriete schrijver, met een van mijn lievelingsacteurs, Fedja van Huêt, en gemaakt door de regisseur van Wilde Mossels, de titel die ik nog altijd noem als me om mijn
Lees verder...Sing along Zelden heb ik een bioscoopzaal rumoeriger meegemaakt. Eén man ging zelfs geregeld opstaan met zijn handen in de lucht, alsof hij bij een concert was. Verschillende lui om me heen zaten voortdurend mee te rappen. Kennelijk voelen dertigers en veertigers uit Oud-West zich erg verbonden met de worstelingen van NWA, uit Compton, in
Lees verder...Bij de vraag vanaf het podium wie voor het eerste bij een Jett Rebeloptreden was, stak ik mijn hand omhoog. Sterker nog, ik kende de beste knul voor dit weekend amper. Wat DWDD-verschijningen en die ene documentaire – waar hij wordt neergezet als soort nieuwe Herman Brood, die voor zichzelf beschermd dient te worden. Blanco
Lees verder...