Het is dat ik er behoorlijk van overtuigd ben dat apen, panters, tijgers, slangen en beren geen Engels spreken, anders had ik toch wel wat nachtmerries overgehouden aan deze avond. Wat een productie. Alleen het mensje is echt-echt, de rest is erg geloofwaardig. Het bekende verhaal van Rudyard Kipling is in het verleden al flink
Lees verder...Eddie Edwards’ verhaal is dat van het lelijke eendje, met een twist. Een mooie zwaan zal hij namelijk nooit worden, hij geeft op een andere manier hoop. Vraag me de naam van een schansspringer en de zijne is de enige die ik kan bedenken. Best bizar, dat de slechtste de bekendste is. Eddie is geen
Lees verder...Hoe gaat een keurige Londense gemeenschap om met een zwerver in een busje, in de straat? Niemand wil verantwoordelijk zijn voor het wegsturen van een minderbedeelde, dus wordt ze gedoogd. Sterker nog, ze wordt van alle kanten vanalles toegestopt. Wel met Britse afstandelijkheid natuurlijk. Het verhaal wordt gedragen door de aanwezigheid van hoofdrolspeelster Maggie Smith. Je ruikt de sterke lichaamsgeuren van haar
Lees verder...Gezien bij De Kleine Komedie: Kampvuur in de Stad Vier keer een singer-songwriter en een dichter, dat is het heldere concept van Kampvuur in de Stad. De man die mij en mijn vriendin door een hartveroverend optreden op Vlieland hierheen had gelokt, opende de avond met Lieke Marsman. Melle de Boer van Smutfish stal ook
Lees verder...Bij een tijdloos verhaal over een universeel thema, kan het tijdperk waarin het zich afspeelt tegenwerken. Duidelijk maken dat iemand worstelt – naar adem happend strijdt – om zichzelf te kunnen zijn, daar zou een kostuumdrama wat in de weg kunnen zitten. Je kan gaan denken dat zoiets enkel toen gebeurde. In The Danish Girl is
Lees verder...Sicario is een heerlijk nare film. Hoewel dit helemaal geen vertoning is waar ik vrijwillig heen zou gaan – pure groepsdruk bracht me hier -, heb ik me prima vermaakt. Of liever: heb ik me lekker onder laten dompelen in narigheid. In veel opzichten was het wel de kutfilm die ik verwachtte. Verhaaltje over drugsgedoe.
Lees verder...J. Kessels is een geweldige film. Ik had vantevoren wat afkraakrecensies gelezen, maar moest er toch heen. Onvermijdelijk. Een verfilming van een boek van zo’n beetje mijn favoriete schrijver, met een van mijn lievelingsacteurs, Fedja van Huêt, en gemaakt door de regisseur van Wilde Mossels, de titel die ik nog altijd noem als me om mijn
Lees verder...Sing along Zelden heb ik een bioscoopzaal rumoeriger meegemaakt. Eén man ging zelfs geregeld opstaan met zijn handen in de lucht, alsof hij bij een concert was. Verschillende lui om me heen zaten voortdurend mee te rappen. Kennelijk voelen dertigers en veertigers uit Oud-West zich erg verbonden met de worstelingen van NWA, uit Compton, in
Lees verder...Bij de vraag vanaf het podium wie voor het eerste bij een Jett Rebeloptreden was, stak ik mijn hand omhoog. Sterker nog, ik kende de beste knul voor dit weekend amper. Wat DWDD-verschijningen en die ene documentaire – waar hij wordt neergezet als soort nieuwe Herman Brood, die voor zichzelf beschermd dient te worden. Blanco
Lees verder...Mijn vriendin heeft met voetbal wat Gargamel met smurfen heeft, ze haat het. Toch ging ze afgelopen zondag met me mee naar het Tobacco Theater in de Nes, voor Wenen van Geluk Live. Een avond vol herinnering aan de Champions League-finale van 1995, aan dat allesbeslissende puntertje van Patrick Kluivert. Waarom ging ze mee? Haar
Lees verder...Gisteravond zag ik een Facebookfoto van een vriend, verstuurd vanuit Paradiso. ‘Underworld’ was de droge mededeling. Underworld? Had ik daar ook geen kaartje voor? Ik zocht in mijn mailbox en vond. Inderdaad, sinds oktober al. Compleet vergeten. In de keuken zag ik het ook met blokletters op de kalender staan. Oké dan, het avondje dat
Lees verder...Als er niet zoveel werd gezongen zou je haast vergeten dat het om een musical gaat. Dat komt goed uit, want met dat genre heb ik niet veel. Sonneveld vond ik echter meer dan de moeite waard. De liedjes en conferences van Wim Sonneveld doen me wel wat, het zijn melancholieke tijdmachientjes richting de jeugd
Lees verder...Laat ik eens heel positief beginnen. Dit zou best weleens de leukste geschiedenisles uit mijn leven geweest kunnen zijn. Van zo’n beetje alle losse onderdelen was ik wel op de hoogte, maar door de moord op de gebroeders de Witt in een verhaal met de successen van De Ruyter te zien, viel het kwartje. Het
Lees verder...Samba draagt veel elementen om een super deprimerende film te zijn. De mannelijke hoofdpersoon is een illegaal die, als hij niet vast zit, enkel met overleven bezig is. De vrouwelijke protagonist probeert om te gaan met haar burn out en lijkt verder ook een vrij onhandige relatie te hebben met het leven op deze planeet.
Lees verder...Tea Time is echt zo’n documentaire die aangeeft waarom het IDFA zo leuk is. Het was niet mijn keuze, en ook voor de vriend met wie ik meeging stond het slechts op de reservelijst. Andere films waren uitverkocht, dus werd het deze maar. De mooiste die ik dit jaar heb gezien. Aan de verhaallijn lees
Lees verder...