Messi is de beste voetballer van het moment, punt. De verhaallijn van de docu is niet veel langer dan de titel. Het is maar goed dat Messi niet de beste accountant van de wereld is, zonder de vele actiebeelden was er bijzonder weinig aan geweest.
De documentaire bestaat uit drie delen. Er zijn homevideobeelden van vroeger die worden afgewisseld door acteurs die de jeugd van de Argentijn naspelen.
Er zijn jeugdvrienden, familie, medespelers en andere FC Barcelona-iconen die in een restaurant ouwehoeren over de hoofdpersoon.
En er zijn dus – god zij dank – veel sublieme wedstrijdmomenten.
Drama
De dure medische behandeling in zijn jeugd voor zijn groeistoornis is zo’n beetje het enige drama dat we meekrijgen. Als ik de verhaallijn mag geloven is Messi’s leven verder een zegetocht van hoogtepunt naar hoogtepunt.
Veel dieper dan dat hij zijn geliefde oma op jonge leeftijd verliest – wat hij na elk doelpunt nog herdenkt met twee vingers naar de hemel – graaft de film niet, wat bitterzoetheid betreft. Terwijl Henk ten Cate in de Q&A na de vertoning toch heel wat dieptepuntjes uit zijn mouw weet te schudden. Het missen van de Champions Leaguefinale van 2006, om maar wat te noemen.
Messi is natuurlijk geen Suarez of Ibrahimovic, laat staan Maradona, maar zo vlak als hij hier geportretteerd wordt, kan hij ook niet zijn. Misschien dat icoonvorming hem tijdens zijn leven al ontastbaar maakt, wat mij betreft verdient hij beter.
Gelukkig krijg je hem wel voldoende aan de bal te zien, wat geweldig is, dat deel van hem kende ik echter al. Kortom: een documentaire die lekker wegkijkt, maar waar ik zo goed als niets van heb opgestoken.
Lees ook:Gezien bij Cinecenter: Boyhood
Lees ook:De Jeugd van Tegenwoordig in het Vondelpark
Lees ook:Gezien bij Nieuwe De La Mar: Sonneveld
Lees ook:Gezien bij IDFA: Tea Time
Lees ook:Messi zal dus niet in de Arena spelen