Een mooi filmpje bij RTV N-H van een agent die een verwarde man van een balustrade op de Westertoren weet af te praten. De politieman weet duidelijk wat hij doet. Van een afstandje staat hij – schijnbaar – nonchalant met de druk pratende en gebarende kerel te praten. En dan loopt de verwarde persoon richting de agent, stapt aan de goede kant naar beneden en ze vallen elkaar in de armen. Het ontroerendst vind ik het moment dat de diender de man over de bol aait.
Uiteraard heb ik geen idee wat er aan de hand is met de man, maar veel wijst erop dat we hier te maken hebben met iemand tijdens een episode van een psychiatrische stoornis. Dit spreekt mij persoonlijk zo aan, omdat ik zelf ook best die man had kunnen zijn. Ik weet sinds ruim anderhalf jaar – na een psychose – dat ik een bipolaire stoornis bij me draag. Ik weet nu ook dat dit totaal niets bijzonders is.
Er zijn onderzoeken die vertellen dat een op de drie mensen ooit in hun leven zullen lijden aan een psychiatrische stoornis. Dus letterlijk iedereen gaat er direct of indirect mee te maken krijgen. Dan is het handig als het nog behoorlijk aanwezige taboegordijn weggetrokken zou worden.
Dit is dus een prachtig filmpje, maar het is wel weer iemand in een crisissituatie. Die man gaat erna waarschijnlijk naar een kliniek en na een tijdje gewoon weer verder met z’n leven. Helaas komt alleen zijn diepste crisis naar buiten. Achtergrondverhalen zijn in de media helaas zeldzaam.
Wat ik eigenlijk probeer te vertellen, daar is tegenwoordig een hele mooie Sirecampagne over, voor mensen zónder psychiatrische stoornis.
Ik heb er vaker over geschreven. En over taboes.
Lees ook:Die naakte man op het balkon is helemaal niet zo gek
Lees ook:Media-aandacht voor de psycholance
Lees ook:Robbie Williams in Paradiso, hopelijk om over zijn depressies te praten
Lees ook:TEDx-praatje dat ons langs Zwarte Piet kan helpen, aankomende Sinterklaasperiode
Lees ook:Uitschelden agent fors bestraft