J. Kessels is een geweldige film. Ik had vantevoren wat afkraakrecensies gelezen, maar moest er toch heen. Onvermijdelijk. Een verfilming van een boek van zo’n beetje mijn favoriete schrijver, met een van mijn lievelingsacteurs, Fedja van Huêt, en gemaakt door de regisseur van Wilde Mossels, de titel die ik nog altijd noem als me om mijn favoriete Nederlandse film wordt gevraagd.
De afzeikstukjes waren heus wel deels waar. Dit plot is waarschijnlijk simpelweg niet te verfilmen voor mensen die ervoor doorgeleerd hebben. Een verhaal over iemand die tegen zijn writersblock inschrijft, die dus nergens in het verhaal weet waar hij heen moet, maakt een ontwikkeling mee die zeker in een bioscoopzaal qua spanningsboog niet enorm pakt. Maar wat maakt dat uit?
In het boek neem je de zich niet ontwikkelende karakters direct voor lief. De kracht van Thomése is dat hij altijd weet te boeien, of hij nou doorwrochte potentiële Librisprijs-winnaars schrijft, of pulpromans over zijn vriend Kessels. Als lezer kom je al snel in de gewenste gemoedstoestand. Tsjechov lees je ook anders dan Willy Vandersteen, daar is geen handleiding voor nodig.
Filmmaker Erik de Bruyn heeft die sfeer goed gevangen, wat mij betreft. De obsessie met billen, de liefde voor frikandellen, drank en voetbal – of de haat hier allemaal voor, maar dat is uiteraard hetzelfde – druipen van het scherm.
Net als het boek is het een werk dat zichtbaar met passie en vakmanschap is gemaakt. Een Nederlandse roadmovie, waarin Tilburg, Breda en Hamburg met veel countrymuziek, bier, rooklucht en frituurvet aan elkaar verbonden worden.
Verder zeg ik niets, ga hem zelf maar zien. Lees vooraf vooral geen recensies, daar zijn deze honderd minuten veel te eigenzinnig voor.
Lees ook:Tentoonstelling Zwartboek in Filmmuseum
Lees ook:Gezien bij Filmhallen: Eddie The Eagle
Lees ook:Gezien bij Filmhallen: Michiel de Ruyter
Lees ook:Gezien bij Filmhallen: Kreuzweg
Lees ook:Gezien bij Filmhallen: The lady in the van