foto Parool.nl
Ik ben het best eens met de column op HP/De Site van Tim Jansen. Een aanklacht tegen de verhipstering van Amsterdam. Ook ik zie de Dansen bij Jansens en vooral de Korsakoffs van de stad met pijn in m’n hart vertrekken. Mis de rauwe randjes. En ook ik weet dat het aan mij ligt. Ik word oud en kom eigenlijk al jaren niet meer in de tenten die ik als jonge twintiger zo lief had. Ook ik heb het allemaal laten gebeuren.
Maar hadden we wel anders gekund? Dezer dagen is een jongen in het nieuws die een boek geschreven heeft over een jaar offline zijn. Leven zonder mobiel en zonder internet. Niet te doen uiteraard. Belachelijk ook. Het zou haast net zo raar zijn om geen kraanwater of doorspoeltoilet te hebben. Je moet mee met dit soort ontwikkelingen om geen buitenstaander te zijn. Het blijkt – ja du-uh – een moeilijk jaar geweest te zijn voor de jongen. Hij had ook geen jaar zonder stofzuiger, wasmachine, trein of snelweggebruik uitgehouden.
Maar die kroegen, clubs en restaurants zijn natuurlijk wel anders. Of niet? Twintigers van nu zijn ook anders dan toen. Wat zeg ik, iedereen is anders. Want natuurlijk kom ik ook gewoon nog vaak in de horeca van mijn stad. En nooit met tegenzin. Ik ben geen Jimmy Woo, Wildschut of Jantjes Verjaardag-type, dus in die tenten kom ik gewoon niet. Verder geen probleem dat ze er zijn.
Bij De Koe, Gollem, De IJsbreker en de Figurantenbar bij mij om de hoek ben ik daarentegen regelmatig te vinden. Misschien niet de meest baanbrekende tenten, maar wel waar ik het liefste zit. Je eigen Amsterdam creëren is nog altijd geen probleem. In elke buurt weet ik verschillende leuke tenten te vinden. Hipstervrij of niet.
Jonge twintigers hoor ik ook niet teveel klagen. Uiteraard is de wereld veranderd. Je kan niet meer tien jaar over een studie doen. We zijn wat verzakelijkt. Ik merk al dat ik er als eind dertiger vaak een stuk kinderachtiger bijloop dan studenten. Niets T-shirts met namen van bandjes, niets lang haar of ongeschoren koppen. Oké, dat zie je wel, maar tegenwoordig wordt dat allemaal verzorgd (gestyled), dus dat telt niet.
Die rauwe randjes mis ik dus ook. Maar mijn generatie was nog zwaar beïnvloed door halve en hele junks uit het troosteloze Seattle. Nu zien zelfs rocksterren er fris en netjes uit. Zelfs sex, drugs en rock ‘n roll krijgt telkens een andere lading.
Waarschijnlijk lijken jonge twintigers van nu weer meer op de yuppen uit de jaren tachtig, die weer op ons neerkeken. Die de Korsakoff en De Buurvrouw ook maar ranzige tenten vonden. Ook kun je in deze tijden als je een zaak start geen risico’s permitteren. Je moet zeker zijn van succes. Een strak plan hebben.
Toch woon ik hier nog met heel veel plezier. Amsterdam gaat gewoon door. Mee met de tijd, omdat dat nou eenmaal niet anders kan. Maar in de kern is er niet eens zoveel veranderd. Drukwerk zong het al in de jaren tachtig:
‘Hee Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd.
Hee Amsterdam, je bent niet meer als toen.
Maar wie dat zegt die is geen Amsterdammer,
want Amsterdam, je bent nog net als toen.’
Je moet alleen door een tijdfiltertje heen om het te zien. Conservatisme loslaten. En dat kan soms een heel klein beetje pijn doen.
Lees ook:“Koninginnedag moet weer Amsterdams gezellig worden”
Lees ook:Bezuinigingen kweken ander soort student
Lees ook:‘Adu stallen bij Ajax of PSV’ volgens zaakwaarnemer
Lees ook:Uitsupporters in de Kuip zijn voor de thuisclub
Lees ook:Antwoord op een tweet over Zwarte Piet
Als je wil dat mensen je blog lezen, neem dan een wat meer bandbreedte en sodepleur alsjeblieft met die kut reclame, ik kan je verhaal geeneens lezen
Tja, daar ga ik helaas niet zelf over, maar je hebt gelijk, ik zal eens informeren of er niet wat afstand tussen kan. Als het goed is heb je er op een smartphone trouwens geen last van. Dank voor je reactie.