Het steelpannetje, het mannetje in de maan, Jaap Aap, Flipper, de heks die op de kaart de grens tussen Nederland en België is. Allemaal geinige dingen, maar ook afleidend.
Vooral het steelpannetje stoort me al jaren. Tijdens heldere zwoele zomeravonden kijk je omhoog om te genieten van het onmetelijk universum, dat door talloze lichtpuntjes mysterieuzer en mysterieuzer wordt. Maar dan valt er een keukenkastje open en zie je die pan. Pats! Weg magie.
Artis heeft nu wijselijk bedacht dat dieren geen – publiekelijke – namen meer krijgen. Prima! Helemaal mee eens. Het park is misschien vooral bedoeld voor kinderen, maar dat betekent nog niet dat het een speeltuin is. In de stadsdierentuin neem je kennis van de natuur, voor sprookjes ga je maar naar de Efteling. Een giraffe is een fenomeen, dat menselijke trekken aanmeten doet het geen eer aan. Dat leidt af.
In de film Cast Away verpietert Tom Hanks’ karakter jarenlang op een eilandje. Zijn enige vriend die hij heeft is volleybal Wilson. Dat snap ik compleet in zo’n situatie. Als je niemand meer hebt om mee te volleyballen wordt zo’n ding al gauw je beste vriend. Een betere sporter word je er alleen niet van.
Lees ook:Het Amsterdamse nieuws van de afgelopen week in 250 woorden, week 45
Lees ook:Amsterdam zonder AT5?
Lees ook:Lichamenexpositie is ‘geen freakshow’
Lees ook:Straatartiest stoort zich aan levende ‘standbeelden’
Lees ook:Immers en Fischer zijn prima clubambassadeurs tijdens Ajax – Feyenoord