Stap waar ook ter wereld in een taxi, zeg als Amsterdammer waar je vandaan komt en er zijn twee stadsgenoten die de chauffeur zal kennen. Anne Frank en Johan Cruijff. Beiden niet meer in leven, moeten we vanaf vandaag helaas zeggen.
Toch zijn het ook twee fenomenen die geen lichaam nodig hebben om herinnerd te worden.
Nog maar een paar maanden terug, in oktober, eerden we Cruijff in de Nederlandse voetbalstadions, met applaus in de veertiende (feitelijk vijftiende) minuut. We wisten net van zijn ziekte. Het voelt alsof het gisteren was. Het is erg snel gegaan. Ik schreef er een blog over.
Feyenoord
Mijn band met Johan begon wat stroef. Het jaar dat ik bovenmatig voetbal begon te volgen en al zeer fanatiek voor Ajax was, speelde hij in Rotterdam. Over dit wat stroeve begin schreef ik ook wat.
Zo heeft haast iedereen in dit land wel wat Johan anekdotes. We hoeven ons geen zorgen te maken, niemand zal Johan Cruijff gaan overleven in dit land, in zekere zin.
Lees ook:Herinneringen aan jarige Johan Cruijff worden verzameld door het Amsterdam Museum
Lees ook:Johan Cruijff is groter dan voetbal, logisch
Lees ook:Cruijff krijg cadeau van Amsterdam
Lees ook:Cruijff als bondscoach op WK
Lees ook:Hopelijk weet Edgar Davids het onderwerp racisme in Nederland onder het tapijt vandaan te krijgen