Ik fietste net door de binnenstad en er hing een goede sfeer. Naast het mooie weer had dat ook zeker met de Gaypride te maken.
Langs de Vijzelgracht tientallen regenboogvlaggen en overal gekleurde ballonnen. Ook veel roze slingers bepalen het straatbeeld. Wat me echter het meest positief opvalt, is de diversiteit aan mensen. Een hanenkam hier, een leernicht daar. Veel meer extraverte types dan ik, zeker de laatste jaren, gewend ben. Ik waan me weer even in de jaren negentig.
’90′s
Eén van de belangrijkste redenen waarom ik zo van Amsterdam houd, is dat ik er gelijk toen ik er kwam wonen, begin jaren negentig, meer mezelf werd. Voor die tijd was ik me nooit bewust van enige sociale of maatschappelijke druk. Toch had ik hier meteen door dat ik al jaren in een bepaald uniform liep. De studentikoze gaatjes schoenen en de streepjes hemden konden hier uit. Onbewuste groepsdruk werd hier door grote tolerantie zichtbaar. Ik vrees dat dit in de loop der jaren wel sterk verminderd is.
Ergens word ik van deze goede sfeer in de stad dan ook wel een beetje verdrietig. Dat het zo opvalt betekent dus ook dat hier anders durven zijn niet meer zo vanzelfsprekend is. Zou Amsterdam dan toch echt aan het vertrutten zijn?
Ik hoop dat de Gaypride ons hier nog jaren op blijft wijzen, zodat het op een dag misschien niet meer nodig zal zijn. Een naïeve gedachte, dat geef ik toe. Maar een mooi streven.
Volg Amsterdam.blog.nl via Facebook
Lees ook:Koninginnedag in de Watergraafsmeer is te gek
Lees ook:Vertrutting?
Lees ook:Pet Shop Boys spelen in de RAI
Lees ook:AZ verdient meer dan klepperdeklappend publiek
Lees ook:I amsterdam-letters in regenboogkleuren is een prima idee