De Amsterdam Fashion Week. Een gerenommeerd internationaal gebeuren in de stad is altijd leuk. Ik zou er ook dolgraag iets op dit blog over willen schrijven. Aangezien mijn uitgangspunt meestal is dat ik ook een mening geef, heb ik het er wel wat moeilijk mee. Ik snap het eerlijk gezegd niet helemaal.
Ik draag vrijwel elke dag kleren, dus ergens ben ook ik een ervaringsdeskundige. Toch doe ik niets anders dan dingen aangooien waar ik me goed in voel. Vaak komt dat erop neer dat ik pas een nieuwe spijkerbroek koop als mijn broeken die ik al bezit alle twee total loss zijn.
Met mijn ex kon ik altijd goed meekijken naar Project Catwalk, Next Topmodels en documentaires over Mode-iconen. Ik had alleen geen idee waar ik naar zat te staren. Oké, interacties tussen mensen daar kun je me voor wakker maken, maar waar ze los van snauwen en ruziën mee bezig waren? Geen idee.
Ik sta vast niet alleen in het zo’n beetje elke dag dragen van kleren, er moet dus een behoorlijke markt zijn. Net doen of wat iemand vorig jaar nieuw kocht hopeloos uit de tijd is, elk seizoen weer, is voor veel mensen natuurlijk erg lucratief.
Nu zie je hier en daar al wat Amsterdamse catwalk foto’s verschijnen. En dan ben ik niet zo wereldvreemd dat ik geen vaag vermoeden heb waarom die mensen er helemaal niet bijlopen zoals normale mensen. Dat het vaak nog niet helemaal af lijkt, heeft natuurlijk een reden. Zonder ruimtevaart waren er hoogstwaarschijnlijk geen Senseo-apparaten. Zonder catwalks had de Zeeman niet bestaan. Zoiets.
Het is allemaal bijzonder fascinerend. Maar echt snappen? Laat staan voelen? Nee.
Kijk hier voor het programma van de Amsterdam Fashion Week.
Lees ook:High-fashion-merk Frank blijkt Zeemanstunt te zijn bij de Amsterdam Fashion Week
Lees ook:De Amsterdam-Fashion-Week volgens een mode-analfabeet
Lees ook:Stadsstranden in kaart gebracht
Lees ook:De Dam tot Damloop wijst mij jaarlijks op mijn gebreken
Lees ook:De Wallen doen hun toeristische werk wel, nu de rest van de stad nog