Niks is leuker dan dollen met je collega/klasgenoot/familielid/vriend die een andere club support. Op maandagochtend zoek je elkaar op om, afhankelijk van de uitslagen, de rivaliteit wat aan te scherpen.
Een onschuldig verzetje waar veel bedrijven/families/scholen alleen maar van profiteren. Teambuilding misschien zelfs. In het stadion werkt het echter anders. Zaterdagavond zijn er bijvoorbeeld drie Ajaxsupporters in een NAC-thuisvak mishandeld, omdat ze bij de verkeerde doelpunten juichten. Ik ben van mening dat het huidige clubcardsysteem dit bizarre gedrag enkel stimuleert. Het wordt veel te serieus genomen.
Voetbalsupporters krijgen door het restrictieve beleid steeds minder te maken met supporters van de tegenpartij. Hoewel je ze op het werk gewoon bij de koffieautomaat tegenkomt, zijn ze in het stadion een zeldzaamheid. Als er dan een tussendoor glipt is het direct de vijand. Het maandagmorgengeintje vertaalt zich in zo’n thuisvak al snel in een matpartij.
Europees
Je ziet het ook bij Europese uitwedstrijden. In de competitie is alles zo gereguleerd met combi’s en clubcards dat ‘we’ de anderen nooit meer kunnen ruiken of aanraken. De druk wordt dus alleen maar verhoogd.
Vorig jaar was ik bij Celtic – Ajax, in Glasgow, en daar ondervond ik waar de restricties ons hebben gebracht. Zoals bij elke Britse wedstrijd stond er alleen een rij stewards tussen de uitsupporters en de thuisvakken. Niks (glazen) wanden, dat is heel Nederlands. We konden goed communiceren met enkele Celticfans. Een Brit haalt het dan niet in zijn hoofd om iets te flikken, die weet de consequenties. Wij zijn deze ‘vrijheid’ echter niet meer gewend.
Er waren dus maar weinig provocaties nodig om enkele Ajacieden witheet te krijgen. De koffieautomaatgebbetjes zijn bij ‘ons’ in het stadion kennelijk hele zware beledigingen geworden. Het gevolg is bekend. Er sneuvelden enkele stoeltjes en Ajax kreeg van de Uefa de zoveelste straf.
Nu zullen veel mensen dit voorval juist zien als een bewijs dat repressie helaas nodig is, maar dit zorgt volgens mij juist voor een vicieuze cirkel.
De repressieve aanpak kweekt juist een afstand tussen supportersgroepen die er helemaal niet hoeft te zijn. Tenminste, niet zo absoluut. Tuurlijk zijn er bij alle clubs enkele randdebielen die het voor de rest verpesten. Die goed aanpakken is belangrijk, dat spreek ik niet tegen, integendeel.
Thuisvak
Nu wordt er alleen een klimaat geschapen waar (per ongeluk) bij het verkeerde doelpunt juichen in een thuisvak als een misdaad wordt gezien. Daar weiger ik in mee te gaan. Je moet je op bezoek uiteraard gedragen en proberen je clubliefde voor je te houden.
Gedrag dat je bij de maandagochtendkoffie als dolletje ziet, wordt nu alleen zelfs door overheden veel te serieus genomen. Ik vraag me sterk af of dat echt zo nodig is. Wie kan er nu nog het goede voorbeeld geven? Worden er wel de juiste conclusies getrokken uit ‘ons’ gedrag?
Lees ook:De voorzitter van FC Utrecht had beter op zijn moeder moeten letten
Lees ook:Gezien bij The Movies: Sicario, heerlijk nare film
Lees ook:Ajax kijken wordt steeds obscuurder
Lees ook:Chaos bij ponten Amsterdam CS is verdwenen
Lees ook:Stadionspeaker bij Roda JC – Ajax blijft me bij, oei