Er komen binnen een week drie super toffe potjes van Ajax aan. Met alle drie een eigen dynamiek. Vanavond Champions League tegen Paris Saint-Germain, thuis. Zondag de Rotterdamse versie van de Klassieker. En volgende week het bekerpotje tegen JOS-Watergraafsmeer. En Ajax zou Ajax niet zijn als er niet bij elk potje ook een donker wolkje over hangt.
PSG
Vanavond valt het nog mee. Ajax is gewoon weer eens de underdog bij het kampioenenbal. We weten nog hoe mooi dat vorig jaar uitpakte, thuis, tegen FC Barcelona. Er valt niet veel te verliezen, dus behoorlijk wat te winnen. Daarbij krijgen we Zlatan en Greg weer voor ons neus te zien.
Het blasé-gevoel van weer-Champions-League-tegen-veel-te-grote-ploegen is een luxeprobleem. Ik weet nog als de dag van gister dat de Arena in augustus 2010 bijna van vreugde ontplofte omdat ‘we’ van Dynamo Kiev hadden gewonnen en eindelijk weer na zeven jaar mee mochten doen.
Nu zijn we misschien al jaren niet verder gekomen dan de poulefase, maar voor het vijfde jaar op rij die hymne horen is gewoon een enorme prestatie. Daar blasé over kunnen doen past dan erg goed bij Ajax, maar is ook wat onterecht.
De Klassieker is weer een heel ander verhaal. Die winnen ‘we’ dan wel geregeld, maar daar blijft het eeuwige uitsupportersverhaal donker boven hangen.
En tegen JOS wordt er helaas niet dicht tegen de Meer gespeeld, maar in het Olympisch Stadion. Enorm jammer. Toch, als in het Olympisch Stadion spelen als een probleem gezien wordt, dan heb je heerlijke problemen. Of niet?
Ajax gaat dus een hele toffe week tegemoet. Ik heb er zin in. Te beginnen tegen de grootste club van Parijs. Geef mij maar Amsterdam! Bring it on Johnny:
Lees ook:Ajax zou meer bekerwedstrijden in Olympisch moeten spelen
Lees ook:Sex, drugs en het Olympisch Stadion
Lees ook:Hoezo blijven Ajax en Arena zo tegen kunstgras?
Lees ook:Heerlijk nagenieten van Feyenoord – Ajax
Lees ook:Warm draaien voor De Klassieker met de panna van Lukoki