Ik ben even naar de nieuwe Starbucks aan het Rembrandtplein geweest. Conceptstore. Grootste van Europa. Termen die me al wekenlang via diverse media- en sociale kanalen bereiken.
Het zag er inderdaad aardig uit. Wat me er vooral opviel was dat ik kennelijk nog nooit bij een Starbucksfiliaal ben geweest. Dat er na mijn bestelling gelijk om mijn naam werd gevraagd, overviel me namelijk compleet.
‘Gaat je niks aan’, dacht ik. ‘Tom’, zei ik (terwijl ik helemaal niet zo heet).
Het idee begrijp ik. Je eigen naam horen bij het in ontvangst nemen van koffie is persoonlijk, huiselijk. Mij schrikt het af. Er zijn momenten in mijn leven dat ik mijn anonimiteit koester. En aangezien dit Starbucksfiliaal nooit mijn buurtkroeg zal worden – hoe hard het zijn best ook doet, dat moet gezegd – koester ik er mijn anoniem zijn enorm.
Maar zoals gezegd, het is geen slechte plek om een kop koffie te drinken. Helaas zal ik er niet meer alleen naartoe kunnen gaan. Iemand anders zal de bestelling moeten doen.
Of zullen de medewerkers vanaf nu bij mijn binnenkomst gelijk Tom op het mokplakkertje schrijven? Dat zou best eng zijn. Toch zou ik het namenconcept in dat geval direct koesteren.
Lees ook:HvA drinkt wereldrecord aan koffie
Lees ook:Johan Cruijff-schaal niet meer dan een generale repetitie
Lees ook:Nu ook dakloze koffie in de metro
Lees ook:Nieuwe Noord-Zuidlijn metro draagt zeer herkenbare make-up
Lees ook:Johan Cruijff kan toch gewoon zijn excuses aanbieden voor die racistische opmerking?
Leuk stukje! Ze hebben daar ook een te gek toilet met een deurcode. Voor als je ooit nodig moet: 123412