Her en der valt te lezen dat Lonely Planet Amsterdam, na San Fransico, heeft benoemd als beste wereldstad voor toeristen. Het verbaast me niks. Hoewel de twee steden niet meer de vrijheid uitstralen die ze in de jaren negentig hadden, wordt het er nog wel als erg tolerant beschouwd. Een belangrijke eigenschap om je ergens snel thuis te voelen. Dat het ook (of daardoor) twee prachtige steden zijn, met een rijk cultureel leven, maakt de erkenning van de Reisgidsreus compleet.
Ik moet ook gelijk aan een recent onderzoek denken waaruit blijkt dat hoewel Expats hier graag wonen, ze ook heel veel moeite hebben om Nederlandse mensen in hun sociale leven te betrekken. Die tolerantie moet dus gedeeltelijk schijn zijn. Er heerst hier meer een elkaar-met-rust-laten mentaliteit. Als ik mijn cynische kant toelaat, zou ik dit ook onverschilligheid kunnen noemen.
Als toerist, die hier hooguit een paar dagen is, best prettig. Je voelt je vrij en uiteraard zijn we hier net zo bereid als in de rest van de wereld mensen de weg te wijzen en ook een oppervlakkig praatje zit er wel in. Als je hier gaat wonen blijkt de volksaard dan toch wat anders te zijn. Hier integreren is erg moeilijk, dat is inmiddels wel duidelijk..
Ik wil hier overigens niet mee zeggen dat Amsterdam geen leuke stad is om te wonen. Integendeel. Voor mij persoonlijk staat Mokum wat dat betreft zelfs veruit op nummer een. Ik hoop alleen niet dat prachtige erkenning het averechtse effect gaat hebben dat de realiteit uit het oog verloren wordt.
Lees ook:Wereldwijd 12 steden ‘beter’ dan Amsterdam
Lees ook:Amsterdamse natuur
Lees ook:Amsterdam verandert en heeft geen karakter, goddank
Lees ook:Rotterdamse ambassade in Pakhuis de Zwijger
Lees ook:A’dam en andere grote steden willen meer invloed op jeugdbeleid