Je kunt op Parool.nl al weken stemmen op je favoriete Amsterdamse lied. Deze week is de finale. Uit een lijst van twintig nummers wordt het definitieve lijflied gekozen. Onmogelijk om uit zoiets subjectiefs als muzieksmaak een absolute Amsterdamse favoriet te kiezen. Wel heel leuk.
Je moet om mee te stemmen uit de lijst drie nummers kiezen. Ik heb het al gedaan. Je moet uiteraard helemaal zelf weten hoe je stemt, maar bij mij ging het als volgt:
Ik vind in de eerste plaats dat het lied iets over het DNA van de stad moet zeggen. Het, mogelijke mooiste, lied van Jacques Brel valt daardoor voor mij direct af. Ik heb weleens gelezen dat de Belg aanvankelijk een lied over Antwerpen (Anvers) wilde maken, maar dat de naam Amsterdam uiteindelijk beter in het metrum paste. Broodje aap of niet, het blijft duidelijk een lied van een buitenstaander. In het Frans bovendien.
Mijn eerste keus valt op Amsterdam huilt door Rika Jansen (Zwarte Riek). Het geeft heel ingrijpend de gitzwarte bladzijde van de Jodenvervolging weer. Een DNA-streng waar we niet omheen kunnen. Alles behalve een meezinger, maar een prachtig melancholisch lied.
Als tegenhanger volgt Aan de Amsterdamse grachten van Wim Sonneveld. Wat zoetsappig misschien. Toch heb ik het zo vaak in mijn hoofd dat ik er niet omheen kan.
Het derde vinkje gaat naar ‘t Is stil in Amsterdam van Ramses Shaffy. Een prachtige ode aan de Amsterdamse nacht van een een indrukwekkende Amsterdammer. Ook weer een mooie reden om het prachtige initiatief van metrostation Ramses Shaffy onder de aandacht te krijgen.
Ik besef dat mijn top drie morgen weer iets anders zou kunnen zijn, maar het is een leuk lijstje om even mee te worstelen. Ga ook even kijken.
Lees ook:O nee hè? Nu begin ik zelfs over dat koningslied
Lees ook:Ramses Shaffy krijgt naast een metrostation ook een dramaserie bij de Avro
Lees ook:“Het volgende station is Ramses Shaffy”
Lees ook:AFC Adidas
Lees ook:Die klote fouten moeten gewoon in dat klote lied blijven