Ik vind de muziek van Prince behoorlijk afschuwelijk. Mastodonten van hits als Purple Rain kan ik nog wel waarderen uit puur jeugdsentiment. Het was fascinerend om mijn zus in de jaren tachtig op de driezitter weg te zien kwijnen bij dat gekke ventje op tv. Maar het blijft kattengejank.
Toch vind ook ik het een grootheid. Hij weet zijn waar nog altijd beter te verkopen dan Stock Aitken en Waterman tezamen ooit hebben gedaan.
In 2013 weet hij met verrassingsconcerten in Paradiso nog het gevoel te geven dat hij veel en veel te groot is voor zo’n zaaltje. Simpelweg door opeens op te duiken en schaamteloos honderd euro te vragen om binnen te komen. Handje contantje. Zelfs als je de beste kerel niet kent, moet je dan wel gaan denken dat het iets heel bijzonders moet zijn. Zonder een noot te spelen zijn ook alle kranten- en radiorubrieken al gevuld.
Vervolgens laat je mensen die onschuldige fotootjes maken eruit gooien. Niks van het samenzijn komt naar buiten, dus het blijft mysterieus aantrekkelijk. En omdat dé poptempel van Nederland te nietig is voor zijne majesteit, houdt hij deze mis twee keer op een avond.
Ik noem het een win win situatie. Ik hoef niets van zijn kattengejank aan te horen, er komt namelijk haast niets van naar buiten, maar krijg wel vanalles over zijn ware talent mee. Hij blijft namelijk een onmetelijke marketinggrootmeester. Inspirerend. En zijn grootste consumenten zullen ongetwijfeld een geweldig uurtje hebben gehad. Mits ze hun telefoontje op zak hebben weten te houden natuurlijk.
Lees ook:Albert Heijn zou Zwarte Pietdiscussie met gedicht nieuwe draai kunnen geven
Lees ook:Prince in Paradiso?
Lees ook:Man die niet van Westertoren springt, is helemaal niet zo gek
Lees ook:Playboymodel met fantastische punten
Lees ook:Het ga je goed Siem de Jong