Ik heb eens aan een klas vol pubers gevraagd of ze wisten of de Olympische Spelen ooit in Amsterdam waren gehouden. Geen antwoord. Vervolgens vroeg ik of ze het Olympisch Stadion kenden. Ja duh-uh. Dat is voor Amsterdamse veertienjarigen wel een hele onnozele vraag. Een kind moet hier echt z’n best doen om er, met het intensieve gebruik van het monument, nooit mee in aanraking te zijn geweest. Toch viel het kwartje nog niet direct bij iedereen in de klas. Een groot compliment voor het prachtige stadion uit 1928.
Het is zoveel meer dan een museum. Het is weer een zeer aanwezig actief deel van de stad geworden. Voor jongeren maakt het dan niet uit wat het vroeger was. Dat het voor mij vooral het oude grote wedstrijden van Ajax stadion was, verdwijnt ook steeds meer naar de achtergrond.
Met liefde en zorg is het tot het huidige sport-, museum-, evenementen-, kantoren-, horecastadion getransformeerd. Wat mij betreft verhuizen de I amsterdam letters er voor eeuwig naartoe. Het is een van de bruisendste ambassadeurs van het huidige Amsterdam, in een monumentale omgeving.
Woensdag viert Sjaak Swart er zijn vijfenzeventigste verjaardag. Een jonkie dus voor die omgeving. Ook altijd met zijn tijd meegegaan. Het past. Het Olympisch wordt dus weer even van Ajax, voor even misschien wel een nog kloppender hart van de stad. Nog drie nachtjes slapen.
Lees ook:Sjaak Swart is zo lekker Sjaak Swart gebleven
Lees ook:Ajax zou meer bekerwedstrijden in Olympisch moeten spelen
Lees ook:Sex, drugs en het Olympisch Stadion
Lees ook:Museumpleinbuurtbewoners zijn massale evenementen beu
Lees ook:Sjaak Swart is zo heerlijk Sjaak Swart gebleven