Ik heb een beetje het schoolreisjesgevoel. Morgen ga ik namelijk met een bus vol gelijkgestemden naar Dortmund. Voor Borussia – Ajax. Erg veel zin in. De generale repetitie tegen RKC was dan vrij saai, mijn verwachtingen zijn toch behoorlijk hoog. Vooral van Daley Blind verwacht ik veel. Lees mijn laatste column voor Ajaxlife.nl maar:
Stoeltje 63: Zwaluw?
(mijn thuispotjescolumn voor Ajaxlife.nl)
Dat ik het een keer met de stadionspeaker eens ben terwijl hij de man van de wedstrijd omroept is best bijzonder. Toch gebeurt dit nog wel zo’n vier a vijf keer per seizoen. Wat ik voor de aftrap alleen echt niet aan had zien komen, was de speler die deze eer ten deel viel. Daley Blind.
Ik zal niet de enige in het stadion zijn die een ingebouwd automatisme van de adem inhouden heeft ontwikkeld als de linksback aan de bal is. Het is niet eens meer lullig. Hij heeft ons nou eenmaal in het recente verleden regelmatig in problemen gebracht met de vreemdste acties. Daarom ben ik zo op hem gefocust. En daarom viel het me op hoe geniaal hij vandaag was. Ik telde geen enkele fout. Die ene die ik wel zag, zie ik met liefde voor de vingers.
De huidige RKC-rechtsbuiten Florian Jozefzoon maakte geen enkele kans. Behalve dan die ene die ik al door de vingers heb gezien. Het mooiste moment van de wedstrijd was voor mij dan ook de aarzeling… lees verder op Ajaxlife.nl
Lees ook:Ajax – FC Twente probeerde ik door een Utrechtse bril te zien
Lees ook:Hans en Trudy drukken hun stempel niet op Ajax – Real Madrid
Lees ook:Ajax speelt slecht tegen AZ. Who cares? We zijn weer begonnen!
Lees ook:Blind junior naar Ajax, Grim naar Sparta
Lees ook:Hoogtepunt Ajax-Feyenoord vindt plaats vóór de wedstrijd