Zie je het al voor je: een bronzen Anne Frank in d’r nakie op het Waterlooplein? Schande! zou de wereld roepen. Vandaar dat de Surinaamse gemeenschap in de Bijlmer zeer geschokt is over het beeld van hun verzetsstrijder en activist Anton de Kom dat gisteren werd onthuld met een duidelijk zichtbaar, extra groot klokkenspel.
Een menigte woedende Surinamers protesteerden fel tijdens de onthulling. Vervolgens probeerden ze De Kom met spandoeken weer te verhullen.
Anton de Kom staat voor veel Surinamers symbool voor het Surinaamse en zwarte bewustwordingsproces. De man verzette zich in de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers en stierf in een kamp.
De beledigde Bijlmerbewoners zamelen geld in om een ander, naar hun mening waardig beeld te laten maken.
Lees ook:Verzetsmuseum opent kindertentoonstelling
Lees ook:In de rij voor Anne Frank, een krachtige documentaire
Lees ook:Amsterdammer Johnny Kraaijkamp overleden (19 april 1925 – 17 juli 2011)
Lees ook:Amsterdamse Wethouder Van Es spreekt zich uit tegen Zwarte Piet
Lees ook:Lieverdje maakt op Spui plaats voor Zwarte Piet-protest
Geachte redaktie,
Terecht zijn niet alleen heel veel Surinamers, maar ook veel Nederlanders boos omtrent dit bespottelijk gedrag van ‘racisten’ t.a.v. onze held Anton de Kom.
Maar wat vooral de Surinaamse gemeenschap nog meer heel veel pijn doet, en dat willen wij hierbij verklappen, is dat de Surinaamse gemeenschap tot de ontdekking gekomen is, dat’racisme’ nu ook binnen de zwarte gemeenschap, bondgenoten heeft gemaakt.
Dit gegeven doet velen van ons heel veel zeer, te vernemen hoe onwetend, naief en opportunistisch sommigen binnen onze eigen zwarte gemeenschap zich gedragen hebben, wat bijgedragen heeft dat ‘racisme’ dit tijdelijk succes heeft kunnen boeken.
En natuutlijk schamen velen van ons zich daarover, zoals vele Nederlanders zich nu nog schamen omtrent hun houding (NSB) tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Eens sprak met een charmante Duitse vrouw die naast mij in Dusseldorf bij de thee kwam zitten en mij vroeg waar ik vandaan kwam. Ik vertelde haar dat ik vanuit de Republiek Suriname nu reeds enkele jaren in Nederland woon.
Vervolgens kwam de Duitse geschiedenis t.a.v. het gedrag van de Duitse bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de orde, en ze mij heel beschamend aankeek. Ik kende die vrouw niet, nooit eerder ontmoet, maar ik voelde meteen hoe ze zich voelde. Een charmante witte vrouw, blond,kennelijk hoog opgeleid ook. Een houding van; hoe kunnen wij Duitsers dit in Gods naam ooit nog corrigeren.
Ik keek haar aan en zei (in het Engels): Ik haat u niet mevrouw, maar ik betreur het feit hoe een heel volk zich zo heeft laten misleiden tot zulks een mensonterend gedrag.
En dit drama begon met een gedachte van een enkeling, Hitler genaamd.
Ik had met dat mens tedoen,maar voor mijn vertrek, want de bus zat ons reeds op te wachten, zei ik tegen haar: Het Universum
heeft altijd een rede waarom de dingen ons (wij mensen) overkomen, alleen zijn wij mensen niet altijd instaat’HET’te begrijpen.
Maar ik moet nu weg mevrouw, de passagiers stappen reeds in, maar ik haat u niet, want dan zouden wij verder van huis zijn. Maar zeker is dat; en slachtoffer en dader pijn krijgen wanneer zij bewust worden van het gebeurde.ps. Ik vindt u wel dapper dat u het met mij wilde bespreken, ik een dood vreemde. Mag ik u omhelzen. Ja zei ze, en daarna vertrok ik richting bus.
Velen van ons begrijpen het fenomeen ‘racisme’ nog niet, ondanks zovele voorbeelden van haar wangedrag in onze wereldgeschiedenis. En toch, telkens weer trappen wij erin, wit en zwart. Telkens weer
geven wij haar de ruimte toe te slaan, zich te manifesteren, alsof het ons toch niet kan schelen. Kleingeestigheid, onwetendheid, gespletenheid, hebzucht, nepotisme, zelfs
pseudo-intellectualisme.
Derhalve hebben wij met z’n allen niet alleen de taak om in Amsterdam (Zuidoost) schoonschip te maken met welke symbolen van racisme dan ook; maar het hoort onze verantwoordelijkheid te zijn er zorg voor te dragen dat onze kinderen zich veilig voelen, daar waar zij verkiezen te spelen of waar hun ouders verkiezen te wonen, zonder gehinderd te worden door ‘racisme’, als die nou komt van zwart als van wit.
Vandaar dat wij van het ‘Comite Waardig Standbeel Anton de Kom’u allen oproepen, dit bespottelijk standbeeld dat Dekom moet voorstellen, dit symbool van ‘racisme’ in Amsterdam, massaal te verwerpen en er zorg voor te dragen dat wij een waardig standbeeld van Anton de Kom terug voor in de plaats krijgen. Gekleed en statig, want:
GEEN VOLK KAN TOT VOLLE WASDOM KOMEN,
DAT ERFELIJK MET EEN MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL BELAST BLIJFT.
Wi sa wini, wij zullen winnen!!!!!!!!!!
Groeten Eduard,
ps. Strijdend ga ik.
Hallo Eduard,
een interessant verhaal. Kunt u mij vertellen wat u precies bedoelt met ‘racisme onder de zwarte gemeenschap’? Op welke manier manifesteert zich dit?
Beste Merel,
Je verzoek had ik beantwoord, maar weet niet wat mis gegaan is, ben alles weer kwijt.
Vervelend nou, zag er goed uit,
vond ik tenmindste.
Beste Merel,
‘Racisme’ wordt steeds meer in het nauw gedreven en sluit vaker bondgenootschappen. Heeft die kennelijk gevonden binnen het Stadsdeelbestuur van Amsterdam-ZO. Jammer.
Geachte redaktie,
Na het besmeuren van het zogenaamd standbeeld van Anton de Kom in Amsterdam-Zuidoost, waarbij wij van het comite sterke vermoedens hebben dat dit door het stadsdeel i.s.m. de politie station Flierbosdreef zelf geregiseerd is geworden, is vervolgens door de Bewustzijnsbeweging DyaDyaman een flyer uitgebracht, waarop tezien is hoe blijverheugd drie politici uit Amsterdam-Zuidoost, poseren bij HUN racistisch beeld, onder wie de Stadsdeel voorzitter mevr. Elvira Sweet.
Intussen hebben wij naar aanleiding van vele telefoontje begrepen, dat menigeen geschokt is geworden omtrent deze flyer, waarop het zogenaamd standbeeld van Anton de Kom, voorzien is van een legergroene pet en een Hitlersnorretje.
“Zo had ik het nimmer bekenen” was een van de vele schokkende reacties die wij mochten inlezen. Want, moest dit beeld volgens de kunstenaar Jikke van Loon, Anton de Kom voorstellen of moest het infeite op een verkapte manier toch maar Adolf Hitler worden, de vijand van velen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog waaronder 6.000.000 joden, zigeuners en Papa Anton de Kom zelf.
Kent u de pentekening, waar van een afstand het gezicht van een man afgebeeld staat met een snorretje, terwijl je van dichtbij geconfronteerd wordt met een naakte vrouw?
De kunstenaar heeft de tekening zodanig gemaakt, dat je van dichtbij geconfronteerd wordt met een naakte vrouw in het gezicht van die man. Als opschrift bij de tekening staat vermeld: ‘WHAT IS IN A MAN’S MIND’.
En het is dezelfde techniek die de kunstenaar Jikke van Loon uitgeprobeerd heeft bij dit zogenaamd standbeeld van Anton de Kom, terwijl anatomisch het een beeld is van Adolf Hitler. Slechts een legerpet en een Hitlersnorretje, en je ziet zonder enige twijfel, direct de overeenkomst van het kunstwerk met Hitler.
WIJ VAN HET COMITE: EEN WAARDIG STANDBEELD ANTON DE KOM, ZIJN VAN MENING DAT MET DIT BEELD ER HIER IETS HEEL ERNSTIGS AAN DE HAND IS.
En de Burgemeester van Amsterdam Dhr. Job Cohen, zal vroeg of laat deze realiteit onder ogen moeten zien, dat Amsterdam onder zijn leiding een Hitlerbeeld gekregen heeft.
En als deze Burgemeester van Amsterdam, de Gemeenteraad van Amsterdam en het College van Burgemeesters en Wethouders, nog niet door hebben wat hier aan de hand is, dan hebben wij als bewoners van in het bijzonder Amsterdam, een ernstig probleem.
En ik denk niet dat het de bedoeling van Amsterdam kan zijn, om zich op deze wijze van andere steden in de wereld te willen onderscheiden.
Maar laten wij het Bewustzijnsproces haar gang laten gang, omdat niets voor zijn tijd komt, wordt weleens gezegd. Misschien heeft de overheid toch wat meer tijd nodig om dit geslepen bedrog onder ogen te kunnen zien.
Wij van het comite, zullen hen daar zeker bij helpen.
Namens het comite ‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom,
E. Buitenman
Geachte redactie,
Intussen heeft ons het bericht berijkt, dat twee universiteitsstudenten, momenteel bezig zijn met het treffen van voorbereidingen omtrent een ‘afstudeerscriptie’ met als titel:
“DE TOTSTANDKOMING VAN HET ‘MONUMENT VOOR ANTON DE KOM’ IN HET KONINKRIJK DER NEDERLANDEN”.
De bedoeling van deze studenten is, dat hun ‘onderzoeksresultaten’ in een later stadium in boekvorm op de markt zal worden uitgebracht.
Daarbij zullen zij proberen om de gemeenschap een gedetailleerde toelichting te gegeven, opgrond van bestaande documenten en intervieus met belanghebbenden achter de schermen, inzake:
De ’schaduwzijde’ (Het Verraad) van voornamelijk personen (zogenoemde opbouwwerkers) binnen de eigen doelgroep en het Westers/Nederlandscomplot, welke achter dit zogenaamd ‘Monument voor Anton de Kom’ schuilgaat.
Ook wij kijken benieuwd uit naar deze nieuwe ontwikkeling.
Het laatste woord hierover, is dus nog niet gezegd.
Namens de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya,
Geachte redactie,
Wij van de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya en het Comite ‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom, wensen u en uw staf een succesvol jaar toe.
Ook willen wij u bedanken voor de gelegenheid ons geboden om via uw ‘net’, inhoud te kunnen geven aan het ‘Bewustwordingsproces’.
Vooral willen wij al onze gemeenschappen, zowel die in onder andere Afrika, India, Indonesie en in het bijzonder die in de Republiek Suriname als in het Koninkrijk der Nederlanden, veel succes, vooruitgang en vooral veel ‘bewustwording’ toewensen in het nieuwe jaar, alles in naam van de Almachtige Anana.
Zij die aan onze ‘bijdragen’ veel aanstoot hebben mogen nemen, bedanken wij hartelijk voor hun reacties, welke wij zeker ter harte zullen nemen, en hopen wij een ieder verder veel kracht, liefde en wijsheid toe.
Voornamelijk alle inwoners woonachtig in het binnenland van Suriname, onze zogenoemde Marron broeders en zuster en hun verwanten woonachtig in Paramaribo, willen wij veel warme en liefde en wijsheid toewensen, in de hoop dat ook zij ‘nog meer’ zullen gaan begrijpen dat onze ‘Gemeenschappelijk Moeder’, nimmer de bedoeling had om haar kinderen te scheiden, opdat zij tot de dag van vandaag van mekaar vervreemd zouden raken.
Maar zullen beseffen dat juist omdat een deel van ons naar het ‘woeste binnenland’ van Suriname getrokken is, terwijl het ander deel haar post in Paramaribo strijdvaardig bezet heeft weten te houden, het mogelijk heeft kunnen worden dat wij het ‘koloniale beest’ vanuit twee fronten, ‘deels’ het land Suriname hebben weten uit te jagen.
Helaas beseffen vele van onze strijdbroeders en zuster nog onvoldoende het gevaar, welke zich momenteel in ons midden gehuisvest heeft, juist als teken dat die Bevrijdingsstrijd, nog lang niet gestreden.
Wij behoren allen heel goed te beseffen, dat wij nog een lange weg te gaan hebben en zoals onze held Anton de Kom dat verwoorde:
“GEEN VOLKS KAN TOT VOLLE WASDOM KOMEN, DAT ERFELIJK MET EEN MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL BELAST BLIJFT”.
EN HET IS DAT ‘MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL’, WELKE WIJ ALS BEWUSTZIJNSBEWEGING EN ALLEN DIE ZICH TOT DIE STRIJD AANGETROKKEN VOELEN, MOETEN ZIEN WEG TE WERKEN, OP DAT WIJ ALLEN VRIJ KUNNEN ZIJN, ZOALS WIJ EERDER IN VRIJHEID GEBOREN WAREN.
wij wensen u allen tenslotte een gezegend en vooral strijdvaardig nieuwjaar toe.
Namens de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya en het Comite ‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom’,
E. Buitenman
http://www.waterkant.net/suriname/2008/04/26/standbeeld-voor-eerste-premier republiek-suriname.
Geachte blaka bakra,
Zowaar u uzelf noemen mag, lijkt het ons niet alleen toepasselijk, maar typerend voor mensen die onvoldoende zelfbewust zijn en over weinig historisch besef beschikken.
Toen de bewoners van Amsterdam Zuidoost het initiatief namen om te komen tot een waardig standbeeld van Anton de Kom, hadden ook zij het niet gedacht dat hen een naakt object in de strot geduwd zou worden.
En wat hoorden wij nota bene een witte vrouw op het plein zeggen, “dat het een mooi kunstwerk was”. Maar toen haar verteld werd wie Anton de Kom was, reageerde zij vervolgens verbaast met de woorden: “Oh nee, ik begrijp het nu, dit kan niet, een vrijheidsstrijder? Maar trouwens dit is een kunstwerk, toch geen standbeeld?”. Een kinderhand is gauw gevuld. Vandaar dat ouders hun kinderen vaak genoeg ook waarschuwen om geen snoep van onbekende volwassenen aan te nemen, hoe aardig ze je ook mogen benaderen.
Tegenwoordig is de kloof tussen de burgers en politici zo groot geworden, dat de burgers het niet meer weten waar zij met onze hedendaagse politici aan toe zijn. Burgers worden tegenwoordig door politici zovaak van het kastje naar de muur gestuurd of wordt hen regelmatig een kat in de zak verkocht, dat zij hun vertrouwen in de politiek steeds meer verliezen. Het lijkt wel alsof zij slechts dienen als stemvee, meer niet.
En wanneer je het als burger zou durven om politici op het matje te roepen, dan breekt de pluris uit, want zou je als burger die bevoegdheid niet hebben vinden sommige politici. M.a.w.: het moment dat de politici d.m.v. democratische verkiezingen door de burgers gekozen zijn, geloven deze politici zij er zelf ook heilig in dat jou verantwoordelijkheid als burger bij de stembusuitslag ophoud. Vandaar dat wij in het kader van het bewustzijnsproces de eerste stap gezet hebben om als burgers de politiek duidelijk te maken dat het zo niet verder kan. Wij slepen dit incompetent bestuur van Amsterdam Zuidoost gewoon naar de rechter, als ze dat nou leuk vinden of niet. Dit omdat dit bestuur een vals object dat Anton de Kom moet voorstellen, via bedrog en stemmingsfraude op zijn Anton de Komplein geplaatst hebben d.m.v. een vergunning die zelf ook onwetmatig was, heeft de rechter zich op 25-04-2008 jl. over uitgesproken.
HET NAAKT OBJECT VAN ANTON DE KOM STAAT MOMENTEEL ILLEGAAL OP HET ANTON DE KOMPLEIN IN AMSTERDAM ZUIDOOST.
Maar het zelfde als met het standbeeld van Henk Arron. Omdat de politieke stroming Venetiaan (NPS) nog steeds in vijandschap leeft met de stroming Henk Arron, zelfs na zijn dood nog, werd het tijd voor ‘pay time’, om hem terug te pakken. De zogenaamde ‘negerziekte’ die in vele van onze gemeenschappen regelmatig opduikt, een Westers experiment ten tijde de Afrikaanse Holocaust (lees ook: de reactie van EBU-Akademiya; ‘ANO WAN BLAKAMAN SANI’).
Trouwens, zegt deze zelfde stadsdeelvoorzitter van Amsterdam Zuidoost bij het introduceren van haar zogenaamde ‘lesbrief’ om kinderen meer over Anton de Kom te laten weten, dat ook ‘tegenstanders’ van haar beeld (zelf durft zij geen namen te noemen), het met haar zogenaamde lesbrief eens zouden zijn.
Wanneer je als pedagoog een naakt object van een gerespecteerde vrijheidsstrijder die nota bene op jou lijkt, een waardig monument durft te noemen, wie is dan degene die hier een lesbrief nodig heeft. En zo worden de eigen kinderen, vervolgens andermans kinderen, vervolgens een hele gemeenschap het slachtoffer van politici wiens competentie ver te zoeken is.
Een strijder die zijn leven waarachtig gegeven heeft voor onze Vrijheid en Onafhankelijkheid, hoort door de gehele gemeenschap altijd waardig geëerd te worden, zowel in uiterlijk als t.a.v. van de locatie waar zo’n strijders hoort te staan, als waarachtig eerbetoon aan zijn verdiensten voor land en volk.
En wanneer wij als generatie dat verzuimen te doen, geeft dat slechts blijkt van wat de werkelijk intentie is van sommigen in ons midden ter herinnering van deze strijders,
meer niet.
EBU-Akademiya Amsterdam
BOEKBESCHRIJVING GETITELD:
‘MERK, GOD EN VERBOD’.
Proefschrift van Dr. Caspar van Woensel + Historische Documenten; een overzicht van bijlagen betreffende ‘Volksprotest’ tegen het illegaal naakt standbeeld van Anton de Kom op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost.
‘MERK, GOD EN VERBOD’
in het kader van het bewustzijnsproces betreffende het illegaal naakt standbeeld van Anton de Kom op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost.
Oneigenlijk gebruik en monopolisering van tekens met een grote symbolische waarde’ gaat over symbolen in de context van het recht. Voorbeelden van symbolen van nationale, cultuurhistorische en religieuze aard zijn: de Nederlandse Leeuw, de Nachtwacht en Michiel de Ruyter, en Kruistekens.
Onze multiculturele samenleving kent een veelheid van zulke symbolen. Er bestaan naast al deze symbolen met een positieve lading ook symbolen met een negatieve lading, zoals Nazi-symbolen. Symbolen met een positieve lading staan vaak in verband met een identiteit, zowel voor mensen persoonlijk als gemeenschappelijk. Mensen ontlenen zodoende aan symbolen waarden, belangen of rechten.
Het boek ‘Merk, God en Verbod’ concentreert zich op juridische aanspraken ten aanzien van symbolen. De centrale vraag is: hoe gaat ons recht om en hoe zou ons recht móeten omgaan met zulke tekens die voor veel mensen een grote symbolische waarde hebben? Deze problematiek is – in elk geval in ons land – nog niet eerder beschreven en is zeer actueel.
Het gebruik van symbolen kan allerlei bezwaren oproepen. Zo kunnen mensen grote moeite hebben met gebruik in reclame of in de media, zoals wanneer tekens met een grote positieve symbolische waarde volgens de christelijke en andere – islamitische, boeddhistische, enzovoort – religies voor commerciële doelen worden gebruikt of onderwerp zijn van spot. Of omgekeerd, met commercieel gebruik van Hitler-afbeeldingen en hakenkruizen. Zulke gebruiksbezwaren kunnen deels worden benaderd door de overheid, via het strafrecht, maar ook door mensen en groeperingen op eigen initiatief, via het burgerlijk recht.
HET BEROEP OP DE RECHTER IN CONFLICTEN OVER AANSTOOTGEVEND SYMBOOLGEBRUIK, BIJVOORBEELD IN VERBAND MET EEN RELIGIEUZE IDENTITEIT, KAN EEN TEKEN ZIJN VAN TOEGENOMEN EMANCIPATIE VAN DE BEVOLKINGSGROEP WAARTOE DE EISER BEHOORT. VAN EEN TOENAME VAN DERGELIJKE PROCEDURES GAAT ZODOENDE MOGELIJK EEN POSITIEF SIGNAAL UIT.
Hoe ver gaat het recht met de bescherming van symbolen en daaraan verbonden behoeften, in het licht van de grondrechtelijke tegenvoeter, de uitingsvrijheid? Ook kunnen bezwaren bestaan tegen de symbool-monopolisering door een ondernemer als een wettelijk exclusief merk voor producten en diensten. Dit is het terrein van het intellectuele eigendomsrecht. Is monopolisering van symbolen uit te sluiten? Denk aan religieuze symbolen: de naam van een belangrijke hindoegod als merk voor erotische dvd’s, mag dat? En maakt de aard van symbolen – nationaal, cultuurhistorisch of religieus – bij de bespreking van monopoliseringsbezwaren verschil?
De beide invalshoeken vertellen in ‘Merk, God en Verbod’ samen één verhaal. Het boek is bedoeld voor iedereen die interesse heeft in juridisch-maatschappelijke vragen over aanstootgevend gebruik of misbruik van tekens die voor mensen het meest wezenlijk zijn.
Over Caspar van Woensel
Van 1994 tot 2000 studeerde Caspar van Woensel Nederlands recht aan de Universiteit Leiden (burgerlijk recht en ondernemingsrecht). Brede perspectieven en het ‘waarom’ van het recht hadden zijn voorkeur. Onderdeel van zijn studie vormde een studieverblijf in Zuid-Afrika. Ontmoetingen met mensen met uiteenlopende achtergronden gaven voor Caspar diversiteit maar ook ongelijkheid en onrechtvaardigheid een gezicht. Tot zijn aan studie verwante bezigheden hoorde het geven van studiebegeleiding aan jongere lichtingen studenten. Zijn afstudeerscriptie was merkenrechtelijk van aard. Caspar zag een maatschappelijk vraagstuk in dit op de handel gerichte terrein: mag álles wat rechten-vrij ‘publiek domein’ is worden gemonopoliseerd, zelfs tekens, namen en afbeeldingen die voor mensen grote symbolische waarde hebben?
Na zijn afstuderen deed Caspar van Woensel bij de afdeling Burgerlijk recht van de Universiteit Leiden (UL) enige tijd onderwijservaring op. Vervolgens startte hij met zijn proefschrift, bij de toenmalige afdeling Auteurs- en informatierecht en onder begeleiding van prof. mr. D.W.F. Verkade. Het onderzoeksthema ontsprong aan zijn afstudeerscriptie. Het materiaal voor het rechtsvergelijkende deel van het onderzoek vormde de oogst van een periode bij het Max-Planck-Institut in München. Het royale aantal jonge collega-promovendi op het gebied van het intellectuele eigendomsrecht en mededingingsrecht bij het Max-Planck-Institut en de bijhorende dynamiek maakten indruk. In de periode 2003-2005 was Caspar werkzaam als universitair docent burgerlijk recht. Een voorkeur ontwikkelde hij voor verdiepende vakken, maar ook het toegankelijk maken van de thema’s in de propedeuse ervoer hij als iets moois.
In de periode 2006-2008 was Caspar in deeltijd universitair docent Intellectuele eigendomsrecht van de afdeling Ondernemingsrecht (UL). Daar heeft hij zich beziggehouden met merkenrecht. In deze periode voltooide hij ook zijn proefschrift, ‘Merk, God en Verbod. Oneigenlijk gebruik en monopolisering van tekens met een grote symbolische waarde’ (Amstelveen: deLex 2007).
Sinds 2007 is hij tevens zelfstandig adviseur van (semi)publieke overheid en bedrijfsleven. Projecten liggen op het vlak van recht en cultuur, waaronder de multicultuur en aspecten van intellectuele eigendom. Tot de opdrachtgevers behoren o.a. de Zürich University of the Arts met het internationale programma Multiplicity and Visual Identities en de Adviescommissie Restitutieverzoeken Cultuurgoederen en Tweede Wereldoorlog in Den Haag. Daarnaast interesseert Caspar zich voor fundamentele rechten en zet hij zich in voor Amnesty International.
Titel: MERK, GOD EN VERBOD.
Door: Caspar van Woensel.
Boek: ISBN 978-90-8692-010-5/Prijs incl. btw: € 59,00 (excl. verzendkosten)/Omvang ca 508 pagina’s/Jaar van uitgave 2007.
MEN HOEFT DE WAARDE VAN EEN SYMBOOL NIET TE DELEN OM TE KUNNEN INZIEN DAT HET SYMBOOL BETEKENIS HEEFT VOOR EEN ANDER/(Caspar Philip Leonard van Woensel ).
Overzicht van 2006-2008 van ‘Historische Documenten’ betreffende Cornelis Gerard Anton de Kom (1898-1945) aangaande het volksprotest tegen het momenteel illegaal naakt standbeeld op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost:
- [~] Onderzoek: ‘Een “Waardig Monument” op een waardige plek’.
- Rechtspraak.nl – Weekoverzicht uitspraken.
- LJN BD2966, Rechtbank Amsterdam 02-06-2008 :: Rechtennieuws.nl.
Zie ook in dit kader de volgende documentaties:
- De terugkeer van mevrouw Kiki? mr. M.J. Tunnissen De Raad van …
- https://openaccess.leidenuniv.nl/dspace/bitstream/1887/12415/1/Thesis.pdf.
NB. Met betrekking tot het ‘I-nova Onderzoeksrapport’, genaamd – [~] Onderzoek Een Waardig monument op een waardige plek, delen wij u tot onze verbazing mede, dat twee dagen na het uitgaan van de eerste mailberichten, de toegang tot dit rapport via de website van het stadsdeel Amsterdam Zuidoost, voor het publiek is geblokkeerd geworden. Onze excuses voor het eventueel ongemak.
“YU SABI FA KOKONOTOWATRA E GO NA INI KRONTO BERE” (DE WERKELIJKHEID IS MEER DAN HET ZICHTBARE)
NAMENS DE BEWUSTZIJNSBEWEGING EBU-AKADEMIYA.
REACTIE OP “VERTROEBELENDE BLIK” N.A.V. DE GERECHTVAARDIGDE PROTESTEN VAN BURGERS IN 2006 TEGEN HET ILLEGAAL NAAKT BEELD VAN ANTON DE KOM OP HET ANTON DE KOMPLEIN IN AMSTERDAM ZUIDOOST.
Geachte redactie,
“Gods molens malen langzaam, maar zeker.”
Toen wij van de bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya vanuit wel ingelichte bronnen vernamen, dat mevrouw Annet Zondervan van het Centrum Beelden Kunst Amsterdam Zuidoost en indertijd projectleider ‘Monument voor Anton de Kom’ biseksueel was, had dat ook ons verbaast. Niet zozeer vanwege haar biseksuele geaardheid, daar binnen deze vrije samenleving elk individu het recht heeft zijn of haar seksuele voorkeur zelf te bepalen. En daar hebben ook wij als beweging tegen deze ‘vrije keuze’ beslist weinig op in te brengen.
Maar toen het deze zelfde mevrouw bleek te zijn, die n.a.v. de gerechtvaardigde protesten van burgers tijdens de onthulling van het illegaal naakt beeld van Anton de Kom in 2006 in haar persberichten en op haar website primair verkondigde, dat de protesten tegen het vernederend beeld van de vrijheidsstrijder Anton de Kom op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost, te maken zouden hebben met een ‘vertroebelende blik’ van deze bezwaarders, verbaasde dit gegeven omtrent haar biseksualiteit ons des te meer.
Vooral toen zij het vervolgens nog eens aandurfde, om onbekommerd, onbeschaamd en zonder enig gevoel voor (zelf) respect voor de pijnlijke koloniale geschiedenis, ‘gewraakt’ en in feite volstrekt nodeloos te verklaren, dat de oorzaak van die ‘vertroebelende blik’ het gevolg was van het ‘slavernij verleden’ van deze bezwaarders. Een onrecht waar Anton de Kom zich ook internationaal tegen verzet had en zelf zijn leven voor gegeven heeft. Doelende op de Afrikaanse Holocaust, waarbij meer dan vier eeuwen lang meer dan zeshonderd miljoen (600.000.000) ‘vrije mensen’ op mensonterende wijze in slavernij werden gebracht en getraumatiseerd werden, waarvan miljoenen ten gevolge daarvan het leven lieten.
Het betreft hier de ergste mensenrechtenschendingen ooit gepleegd in de geschiedenis van de mensheid. En daar neem je als weldenkend mens, zoals dat in principe ook het geval is met de Joodse Holocaust, absoluut geen loopje mee.
En dit ondanks dat mevrouw Zondervan tijdens de jurering op 14 januari 2005 – zonder succes overigens – ons vertegenwoordigende jurylid gedreigd had deze uit de jury te zetten, vanwege het feit dat dit jurylid eerder pertinent geweigerd had, om op haar uitnodiging in te gaan, ter bezichtiging van het beeldontwerp van Anton de Kom in het atelier van haar vriendin te Gameren. Namelijk was het beeldontwerp van kunstenares Jikke van Loon m.b.t. de stemmingsprocedure, nimmer in het afgesproken CEC-gebouw in Amsterdam Zuidoost publiekelijk tentoongesteld, omdat het houten beeld “te zwaar” was voor de ondergrond van het gebouw, vertelde de projectleider mevrouw Zondervan haar bezoekers naïef. Terwijl zij eerder ‘stilzwijgend’ de bewonerscommissie ‘Werkgroep Monument voor Anton de Kom’ intussen buitenspel had gezet. Achteraf bleek dat het zogenoemd “winnend ontwerp”van Jikke van Loon tegen alle afspraken in NIET op het procedureel afgesproken tijdstip af was.
Bleek tot ieders verbazing nog eens in 2006, dat mevrouw Zondervan als projectleider ‘Monument voor Anton de Kom’, zich nota bene had schuldig gemaakt aan stemmingsfraude en nepotisme tijdens de stemmingsprocedure van de beeldontwerpen t.g.v. haar vriendin en kunstenares Jikke van Loon. Nu d.m.v. een zogenaamde ’internet stemming’ (zie i-Nova Onderzoeksrapport dec. 2006), waarvan de einduitslag, ip-adressen en dergelijke zoek zijn, zegt de PvdA stadsdeelvoorzitter van Amsterdam Zuidoost mevrouw Elvira Sweet. Dit terwijl zij tegen alle waarschuwingen in, het omstreden beeld in 2006 had laten onthullen, ondanks de ‘lopende bezwaarprocedures’.
Minachting ten top, waardoor beide dames van het stadsdeelbestuur van Amsterdam Zuidoost uiteindelijk een spreekverbod opgelegd kregen. Des ondanks kunnen wij zulks een totaal misplaatste, onnodig grove en beledigende verklaring afkomstig van welke persoon of instituut dan ook, nimmer over onze kant laten gaan.
Dan zult u hopelijk begrijpen, dat absoluut aanleiding gegeven was hier onderzoek naar te doen, terwijl veel burgers toen van mening waren, dat slechts ‘racisme’ ongetwijfeld ten grondslag moest hebben gelegen.
En als je hier omtrent onderzoek doet, dan ga je als vanzelfsprekend eerste na, van wie zulke ‘gevoelloze en buiten proportionele uitspraken’ afkomstig zijn, wie de personen in kwestie zijn en waarom. Bovenal vanuit welk brein. En dat weten wij intussen. En “wie kaatst moet de bal verwachten.”
Vandaar dat de gemeenschap zich nu tenslotte afvraagt, in hoeverre deze onzinnige kille verklaring indertijd van deze mevrouw, als reactie op de gerechtvaardigde protesten van burgers tegen een illegaal naakt beeld van de vrijheidsstrijder Anton de Kom op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost, te maken moet hebben gehad met haar ‘jammerlijk vertroebelende blik’ omtrent haar persoonlijke ‘controversiële levenshouding’ of was het in combinatie met ‘racisme’.
U mag het zeggen.
Ps. Over de rol van de mededingende kunstenaar Henk Visser, daar
komen wij nog op terug.
Tenslotte rest ons u alvast te bedanken voor uw reactie en verblijven wij met strijdlustige doch gerechtvaardigde groeten,
Namens de bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya.
Geachte redactie Amsterdam,
Inmiddels is er in Nederland een zogenoemd “Biografie” over Anton de Kom op de markt verschenen. Dit nadat de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya op 27 december 2007 op uw site meldde, dat twee universiteitsstudenten het zelfde van plan waren.
Haastig ging men toen in Nederland als gevolg van deze melding aan de slag; “we moeten ze vroegtijdig voor zijn” was het motto.
En vijfjaar na dato waren deze personen onder supervisie van hun toegefelijke subsidiegever ambitieus bezig geweest, de wereld rond te reizen opzoek naar allerhande informatie. Alsof hun leven ervan af hing. Slechts om de eerder genoemde universiteitsstudenten ‘een hak te kunnen zetten’.
En zelfs langdurig eerder “zoekgeraakte” historische documenten over Anton de Kom, verschenen plots weer aan de oppervlakte, om hen tegemoet te komen in hun nobel streven. Want evenals de ontwerper van het in 2006 illegaal onthuld object van Anton de Kom op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost, hadden ook deze schrijvers de historische Anton de Kom nimmer gekend.
Maar uiteindelijk was het zover en de presentatie van ‘hun’ biografie zou een feit zijn. En de ‘overwinning’ van hun “strijd” kon op 1 november 2009 in het typisch ‘Vereniging Ons Suriname’ gebouw beklonken worden.
http://www.waterkant.net/suriname/2009/10/19/presentatie-biografie-anton-de-kom/
Echter in hun onwetendheid en door hun houding van afgunst, hadden deze zogenoemde schrijvers het NIET in de gaten, dat zij hierdoor aan de gemeenschap het bewijs leverden, onder andere omtrent hun ‘geaardheid’. Maar bovenal omtrent de intenties welke sommige invloedrijken nog steeds opnahouden t.a.v. de persoon, Vrijheidsstrijder en Politiek Activist Anton de Kom. Die geboren was in Suriname in 1898 en gestorven in Nederland in 1945 tijdens De Tweede Wereldoorlog, in het verzet tegen de Duitse bezettingsmacht van Hitler (1940-1945).
Cornelis Gerard Anton de Kom stierf in een Duitsconcentratiekamp evenals Annelies Marie (Anne) Frank (1929-1945).
“WANT GEEN VOLK KAN TOT VOLLE WASDOM KOMEN, DAT ERFELIJK MET EEN MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL BELAST BLIJFT”(Citaat van Anton de Kom uit zijn wereld beroemd boek “Wij Slaven van Suriname”).
http://www.youtube.com/watch?v=C-6ulzbKWHw&feature=related
Namens het Comité:
‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom’